Tempels, tempels en een douchegordijn!

Hoi allemaal!

Terwijl ik dit zit te typen, tellen onze laatste uurtjes in Cambodja alweer af

. Vanavond gaan we nog een leuk feestje bouwen en morgenochtend stappen we in de bus richting Bangkok, zo'n 10 uur hier vandaan. In Bangkok hebben we dan nog wat tijdvoor eten, shoppen en een massage voordat we in het vliegtuig richting Nederland stappen!

Na onze relaxte tijd in Sihanoukville en op het eiland, zijn we vorige week naar de hoofdstad van Cambodja (Phnom Penh) gereisd. Het is een grote miljoenenstad zoals we al vaker tegenkwamen in Azie, maar het verschil met de grote steden in Vietnam en Thailand is de duidelijk zichtbare armoede hier. De straten rondom het paleis en de overheidsgebouwen zijn ontzettend mooi, maar daarbuiten is het een vieze en armoedige bedoening. Al het afval wordt gewoon in de goot verzameld en 's nachtswerden we danook regelmatig opgeschrikt doorgrote ratten die hier een prima leven hebben! Bovendien zijn er ontzettend veel prostituees, zowel mannelijk als vrouwelijk, die 's avonds de straten onveilig maken.

Helaas werd Sigrid ziek (buikklachten en koorts) en kon ze de stad niet verder verkennen. Ikheb toen samen met drie Canadezen die ik nog kende uit Vang Vieng,een tuktuk gehuurd omnaarde Tuol Sleng gevangenis en de Killing Fields te gaan.In deze gevangenis (S-21) zijn 20.000 Cambodjanen opgesloten en gemarteld ten tijde van de Rode Khmer, daarvan hebben slechts zeven mensen het overleefd. Het merendeel van deze (onschuldige) mensen werd door het wrede regime geexcuteerd enbegraven in massagraven, de zogenaamde Killing Fields. Het bezoek aan deze 2 plaatsen was erg schokkend en indrukwekkend. In de gevangenis hingen de foto's van alle slachtoffers, waaronder vele jonge vrouwen en kinderen. Op de Killing Fields stond een monument waarin alle schedels verzameld werden, en middels een audiotour heb ik een hoop geleerd over de bloedige geschiedenis, die nog niet zo lang geleden heeft plaatsgevonden ('75-'78). In deze 3 jaar dat de communistische Pol Pot hier aan de macht was, zijn er 3 miljoen Cambodjanen omgekomen, bijna een kwart van de toenmalige bevolking! Op de terugweg zaten we alle vier stil in de tuktuk en de afschuwelijke verhalen zitten nog in m'n hoofd!

Toen Sieg weer wat opgeknapt was, zijn we nog naar het Royal Palace en de Zilveren Pagode geweest, maar dat viel een beetje tegen. 's Avonds vertrokken we met de nachtbus naar Siem Reap, de plaats waar we nu nog zijn. Na alle ontberingen op onze reis waren we echt toe aan wat luxe en dus hebben we een prachtige kamer genomen met airconditioning, een bad en zelf een douchegordijn! Jaja, dat hebben we in al die weken niet gezien hier, dus we waren blij verrast

.

De eerste twee middagen hebben we lesgegeven aan vrouwen in een dorpje hier dichtbij, geregeld via Spitler School, een Amerikaanse organisatie hier in Siem Reap. Via een collega bij m'n huisartsenstage zijn we hiermee in contact gekomen, en het leek ons heel leuk om te doen! De lessen gingen over hygiene en anticonceptie, twee onderwerpen waar deze vrouwen echt niets van weten. De eerste middag was het best lastig en hadden we een slechte tolk, de tweede middag ging al veel beter en de vrouwen waren erg enthousiast! Het was heel leuk om te doen en mooi om dit project te kunnen steunen

Vanochtend zijn we al om 5.00 in de tuktuk gestapt om de tempels van Ankor te bewonderen vanaf zonsopgang, wat een prachtig uitzicht! Ankor is vroeger (9e-15e eeuw) een miljoenenstad geweest met de grootste tempels ter wereld. De ruines hiervan zijn uitgeroepen tot werelderfgoed en behoren in het rijtje van de Chinese muur en de Egyptische pyramides!

We begonnen bij de grootste tempel, de Ankor Wat, een mega indrukwekkend bouwwerk met de oppervlakte van een vierkante km! Daarna reden we naar Ankor Thom, een groot complex met onder andere de beroemde Bayon-tempel, waarin 216 gezichten zijn verwerkt. Toen de Tha Prohm, een jungle-tempel die is gebruikt als decor voor Tomb Raider. De jungle heeft het hier overgenomen en overal groeien dikke wortels dwars door de muren van de tempel, heel mooi om te zien! Als laatst hebben we Bantaey Srei bezocht, een vrouwentempel die vooral bekend is om de verfijnde versiering. Al deze tempels waren heel interessant om te bezoeken, maar we waren wel heel blij dat we weer richting onze airco-kamer konden! Het is hier ontzettend heet en het zweet loopt non-stop naar beneden: we hebben zo'n 3 liter water per persoon gedronken zonder te hoeven plassen

.

We gaan nu lekker eten en de pubstreet onveilig maken, het is immers onze laatste echte avond!! Cambodja is echt een geweldig land en de mensen hier zijn zo vrolijk en vriendelijk, ik wil hier zeker nog een keer naar terug

We zien jullie snel weer in Nederland,

dikke kus!

Happy Khmer New Year!!

Gelukkig nieuwjaar allemaal

Jaja, hier in Cambodja begint het nieuwe jaar rond 13-15 april, dus hadden we de kans om voor de tweede keer dit jaar Oud&Nieuw te vieren!! En die kans hebben we natuurlijk met beide handen aangepakt! Na een busrit van 18 uur kwamen we op de eerste dag van Oud&Nieuw aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, om te ontdekken dat daar niets te beleven valt

Alle Khmer (inwoners van Cambodja) waren namelijk vertrokken naar hun familie op het platteland en alle toeristen zaten in Sihanoukville, de grootste badplaats van Cambodja. Gelukkig duurt het feest hier 3 dagen en dus vertrokken we de volgende ochtend richting Sihanoukville.

Tijdens de lunchstop kregen we een toeristische menu-kaart, maar onze heldhaftige avonturier Sigrid wilde liever iets van het lokale buffet proberen. Rundvlees met rijst, dat klonk prima, dus het was nogal een schok toen bleek dat het bord vol met dode mieren en wespen lag! Welkom in Cambodja

We hebben het allebei dapper geprobeerd en nu komt de verrassende conclusie: het is nog best lekker! Vooral de wespen gaven het gerecht een lekkere kruidige smaak, raar maar waar, dus dat bordje kregen we wel leeg

Na het koningsmaal kwamen we aan in Sihanoukville. Hier was het wel duidelijk feest, met heel veel watergevechten op het strand tot diep in de nacht! Helaas was er op het einde van de avond een idioot die een lading glow-in-the-dark-verf over ons heen kieperde, waardoor we echt compleet roze geverfd waren. Misschien best leuk, maar we kregen het bijna niet schoon en dus we stonden wel een uur onder de douche te schrobben (zie foto van het doucheputje).

De rest van ons leven in Sihanoukville bestaat vooral uit relaxen, massage's en barbeque en goedkoop bier op het strand, dus daar is verder niet veel over te vertellen, behalve dat het heerlijk is

We zijn nog wel 3 daagjes op een duiktrip naar een tropisch eiland (Koh Rong) geweest en dat was echt een paradijs! Het is een bijna verlaten eiland met een paar guesthouses en restaurantjes en prachtige stranden. We sliepen de eerste nacht in een dorm op de pier en de tweede nacht in onze eigen bamboo-hut op het strand Om 5 uur ging onze wekker al, om zonsopgang op het strand te kunnen bewonderen... we waren de enige op het hele strand en het was echt supermooi! We hebben 2 dagen gedoken en dat was ook geweldig. Het water was hier heerlijk warm (zo'n 31 graden!) en het onderwaterleven veel mooier dan we dachten. Tijdens de derde duik kwam er zelfs opeens een schildpad voorbij zwemmen, daar had ik altijd al van gedroomd!!

Al met al was het weer een geweldige ervaring hier aan de kust van Cambodja, maar we willen natuurlijk nog wat meer van het land zien! Dus we vertrekken morgen weer richting Phnom Penh voor 2 daagjes sightseeing. Daarna gaan we door naar Siem Reap, de thuisbasis van Ankor Wat, het grootste en mooiste tempelcomplex ter wereld! Ook zullen we in Siem Reap twee middagen lesgeven aan vrouwen uit een nabijgelegen dorp over hygiene en gezondheid. Er staat ons dus nog genoeg te wachten voor onze laatste week en we genieten er met volle teugen van!!

Veel liefs,

Esmee

Van zeven miljoen motorbikes naar zon, zee en strand!

Ja daar zijn we weer, snel even een verhaaltje vanuit het heerlijk zonnige Nha Trang!!

Na een paar dagen in de chaos van Ho Chi Minh City / Saigon zijn we met de nachtbus richting de kust van Vietnam gegaan. Daar vermaken we ons nu al bijna een week met luieren op het strand: het is hier ruim 30 graden en de hele dag zonnig! We hebben 2 dagen gedoken en wat was het heerlijk om weer onderwater te zijn! Het onderwaterleven is hier niet heel bijzonder, maar het zicht was prima en we hebben er zeker van genoten. Verder liggen we een beetje op het strand en maken we 's avonds de lokale kroegen onveilig

Verder is het eten hier fantastisch en neemt ontbijt, lunch en diner dus een groot deel van onze tijd in beslag! We proberen alles uit van de lokale keuken, naast veel verse vis en zeevruchten bestaat dit ook uit kikkers, krokodil, struisvogel en eenden-embryo'sHaha het was eigenlijk best lekker, maar we kiezen ook wel eens voor een simpele pizza hoor!

Om thuis ook zulke lekkere gerechten op tafel te kunnen zetten, hebben we gisteren een kookworkshop bij een bekend restaurantje gevolgd. Eerst gingen we met onze 'chef' naar de lokale markt om de inkopen te doen. Je kunt je hier niets van voorstellen, het is een gigantische drukke boel en de kraampjes verkopen niet alleen groente/fruit/rijst/eieren maar ook verse vis en vlees. Rob de Geus zou hier niet vrolijk van worden: al het vlees ligt open en bloot op houten tafeltjes, ze werken met blote (ongewassen) handen en de rubbertjes van de kastjes zijn waarschijnlijk niet in top-conditie

Maar de vis is hier verser dan vers! Een hoop vissen, kikkers en garnalen leven nog en worden ter plaatse gedood. Bij de kikkers moest ik wel even slikken, het vrouwtje sloeg onze kikker in een klap dood en ontdeed het beest vervolgens vakkundig van vel, ledematen en kop met een simpele keukenschaar, dit allemaal in een paar seconden! Maar uiteindelijk waren alle boodschappen binnen en gingen we naar het restaurant om echt te beginnen. Super leuk om een beetje te kokkerellen met z'n allen en het resultaat mocht er zijn (zie foto's)We hebben een receptenboek meegekregen, dus liefhebbers kunnen me altijd opbellen voor een dineetje!

Ook in Saigon hebben we veel en lekker gegeten, al hebben Sigrid en ik unaniem besloten dat de Thaise keuken nog steeds bovenaan ons lijstje staat! Het Vietnamese eten is lekker en veelzijdig, maar de smaken zijn lang niet zo verfijnd als in Thailand.

Ik moet even nadenken wat we in Saigon ook alweer allemaal gedaan hebben, het lijkt alweer zo'n tijd geleden... We zijn in ieder geval begonnen met het museum over de Vietnam-oorlog (hier noemen ze het de Amerikaanse oorlog), dit is toch een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis en veel heeft zich in of rondom Saigon afgespeeld. Het museum was indrukwekkend en omvatte een grote expositie met schokkende foto's. Niet alleen van de gebeurtenissen in het verleden, maar ook van alle gehandicapte kinderen die (nu nog steeds) geboren worden door het gebruik van agent orange, de chemicalien die Amerika in grote hoeveelheden over het land heeft verspreid. We zijn ook naar de tunnels in Cu Chi geweest, maar dat was helaas een mega-toeristisch gebeuren. We liepen in een kudde van 30 man (met zo'n sticker op onze borst ter herkenning

) achter onze gids aan. We hebben wel de gruwelijke en vooral inventieve vallen kunnen zien die de Viet Cong gebruikten tegen de Amerikanen en we hebben het tunnelsysteem leren kennen. Dit was een bizar uitgebreid netwerk van meerdere lagen tunnels, inclusief keukens en allerlei andere verblijven onder de grond. We konden zelf een stukje door een verbrede tunnel kruipen, gelukkig zijn we niet claustrofobisch maar het was echt heel smal en benauwd. Niet te geloven dat de guerilla's hier soms dagen in verbleven!

We hebben vanuit Saigon ook een dagtour naar deMekong-delta gedaan, een heel vruchtbaar riviergebied in het zuiden van Vietnam. Normaal zijn we allergisch voor de georganiseerde tours en regelen we alles zelf, maar in verband met m'n been wilde ik liever niet teveel lopen en leek dit een mooie oplossing. Op wat toeristische tussenstops na, was het echt een hele leuke dag! We hebben gevaren door allerlei kleine kanaaltjes en geproefd van alle lokale specialiteiten (onder andere: fruit in alle soorten en maten, honingthee, bananenrum en slangenwijn). Als lunch kregen we verse loempia's (dus geen frituur) gemaakt van de Elephant Ear-fish, een vis die alleen in deze regio voorkomt. De terugreis per speedboot was super!

Na dit ontspannende dagje in de rustiek van de Mekong, was het wel weer even wennen bij terugkomst in Saigon! Ik heb een paar foto's gemaakt, maar het is heel moeilijk om een goede indruk te geven van de drukte hier, het is onvoorstelbaar! De Vietnamezen noemen het niet voor niets motorbike-city, er rijden zo'n 7 miljoen scooters door de stad! Het is geweldig om hier naar te kijken: je ziet de mooiste vrachtladingen voorbij komen en de Vietnamezen zijn erg bedreven in de meest bizarre inhaalmanouvres, waarbij wij ons hart weleens vasthouden

We hebben genoten van dit schouwspel, maar het was toch wel erg lekker om een beetje bij te komen met zon, zee en strand in Nha Trang! We zijn nu weer helemaal fris en fruitig en vertrekken morgen richting Cambodja. En we hebben geluk, want 14 april is het daar Oud&Nieuw, dat beloofd een mooi feestje te worden!

Veel liefs van Esmee

Op de scooter en de boot door Noord-Vietnam!

Hoi allemaal!

Stuiterend door Noord-Laos!

Daar zijn we weer!

Na de trekking in Luang Prabang en onze avonturen met de Gibbon Experience, hadden we wel even genoeg jungle gezien en besloten we via het noorden van Laos naar Vietnam over te steken. Dit is nogal een ongebruikelijke route en dus was er weinig (lees: geen) informatie te vinden, maar wij wilden wel even weg uit de toeristische sleur dus besloten het erop te wagen. Nou dat hebben we geweten!

De enige bus richting Vietnam ging om 8 uur 's ochtends naar Oudomxay, waar we dan om 15 uur de volgende bus richting de grens konden nemen. De eerste busreis zou vijf uur duren werd ons verteld, dus zelfs met wat ingecalculeerde vertraging zou de overstap goed mogelijk zijn. Maar helaas leerden we die dag een belangrijke les (die we eigenlijk ook al op de slowboat ervaren hadden): je hoeft in Laos niet te vragen naar de geschatte reistijd, want je bent hoe dan ook dik tien uur onderweg! Dus ja hoor, ergens tegen de avond arriveerden we in Oudomxay en waren we gedwongen om een slaapplekje te zoeken in deze ongezellige, vieze industriestad.

Maar de volgende dag stonden we weer met goede moed op het busstation, want er bleek een rechtstreekse bus naar Dien Bien Phu (grensplaatsje in Vietnam) te rijden. Nou rechtstreeks is in Laos een ruim begrip, het duurde al ruim een uur voordat we de stad uit waren, omdat er overal en nergens mensen of tassen of dozen in- of uitgeladen dienden te worden. De hele bus werd volgestouwd met allerlei zooi, en natuurlijk een paar kippen, waardoor ik met m'n lange benen zo'n beetje in m'n nek zat. Erg comfortabel dus, vooral als je weet dat de weg bestaat uit een eindeloze reeks van haarspeldbochten en ongeasfalteerde zandweggetjes vol kuilen en bulten, er leek geen einde aan te komen

. Maar wij besloten de befaamde laid-back houding van de Lao over te nemen: verstand op nul en gewoon afwachten!

In een klein plaatje halverwege de route kwamen er opeens nog twee falang (= Westerse toeristen) ons busje in! Super gezellig natuurlijk, een paar Engels-sprekende lotgenoten! Ook zij hadden al uitgebreid kennis gemaakt met het openbaar vervoer in Laos: ze hadden die ochtend al om 5 uur klaargestaan voor de bus, die dus pas om 13 uur bleek te arriveren! Ook kwamen zij met het beangstigende verhaal dat de grenspost om 16 uur dicht gaat en dat er dus regelmatig mensen in de bus moeten slapen totdat de douane weer opengaat. Onze laid-back houding verdween natuurlijk als sneeuw voor de zon!! Gelukkig kwamen we ondanks alle tussentijdse vrachtjes net om 16.05 aan bij de grens en konden we gewoon in Vietnam overnachten (totale reistijd, niet verrassend, 10 uur).

Onze nieuwe vrienden, een Zwitsers homostel, hadden er het volste vertrouwen dat onze laatste busreis (8 uur naar Sapa) gewoon volgens planning zou gaan; Vietnam is immers veel beter ontwikkeld dan Laos! Maar ook hier bleek de gouden 10 uurs-regel weer van toepassing met dank aan allerlei wegwerkzaamheden en (heel goed voor de sfeer in de bus) een lading vol kotsende Vietnamezen

.Maar gelukkig konden we nog steeds lachen toen we uiteindelijk in Sapa aankwamen!

Gelukkig nu even geen busreizen meer, maar lekker op de scooter de omgeving verkennen! Sapa ligt midden in de bergen en wordt omringd door kleine dorpjes waar allerlei soorten etnische minderheden wonen (ik heb niet veel foto's gemaakt, maar google op Black Hmong, Red Dao etc voor de plaatjes!). Super leuk om door de bergen te touren en bij die dorpjes te gaan kijken, maar helaas hadden we een klein dingetje over het hoofd gezien: in Sapa is het koud!!

We wisten wel dat het kouder zou zijn ivm de ligging op 1800m hoogte, maar we dachten aan 'kouder dan in Bangkok', oftewel 'kouder dan 38 graden'. We rekenden niet op vrieskou, mensen in lange broeken (die we niet eens bij ons hebben!), truien, ijsmutsen, warme chocomelk en gluhwein!! Het leek wel een wintersportdorp, wat een bizarre kennismaking met Vietnam!

Dus snel een warme trui en sjaal op de markt gekocht en extra dekens bij de receptie gehaald! Uiteindelijk had het wel wat, zo'n gezellig sfeertje rondom de open haard en onder dikke dekens kruipen terwijl jullie in Nederland heerlijk in het zonnetje op het terras zitten.

Maar de rest van Vietnam lonkt, dus vertrekken we vanavond met de nachttrein richting de hoofdstad, Hanoi! Ik hoop dat deze reis wat soepeler verloopt dan onze avonturen in de bus, maar hier in Azie weet je het nooit...

Veel liefs!

ps. de filmpjes van de Gibbon Experience staan onder het kopjevideo's

The Gibbon Experience!!

Jaja, daar sta je dan met je grote mond... Een paar uur in een 4x4 en een heftig stukje klimwerk brachten je midden in de jungle, je tuigje zit om en de veiligheidsinstructie is geweest: tijd voor de eerste zipline

Eerlijk is eerlijk, ik moest de eerste keer wel even slikken, maar wat een geweldige tijd hebben we gehad bij de Gibbon Experience!!

Voor iedereen die niet bekend is met het principe: the Gibbon Experience is een ecotourisme-project opgericht om de natuur en de gibbons in noordwest Laos te beschermen. Middenin de jungle zijn boomhutten gebouwd waar toeristen een paar nachten kunnen slapen en overal door het woud zijn grote 'ziplines' aangelegd, stalen kabels waarmee je aan een tuigje door het bos kunt vliegen. Het project wordt bemand door de lokale bevolking en de mannen die vroeger als stroper op de gibbons jaagden, worden nu gebruikt als gidsen. De boomhutten zitten op circa 60 meter hoogte en de ziplines komen soms wel 150 meter boven de grond, best avontuurlijk dus!

Na twee dagen op een boot over de Mekong gevaren te hebben, waren we wel toe aan wat avontuur en boekten we 3 dagen/2 nachten bij de gibbons. De nacht van tevoren werden we toch wel wat zenuwachtig, want 60 meter hoog in een boom is wel erg hoog! Maar vol goede moed en met een klein rugzakje (met wat kleren, een zaklamp, handschoenen en snacks) vertrokken we richting de jungle. Het was nog een aardige reis, eerst achterin een 4x4 over een weg die steeds smaller en hobbeliger werd, en daarna nog 2 uur trekken over steile paadjes omhoog. Uiteindelijk kwamen we bij de eerste zipline en het was meteen geweldig!! Ik had nooit gedacht dat het zo hoog was, je kunt echt uitkijken over de bomen

Samen met onze gids Nou en onze huisgenootjes (een Canadees gezin, een Nederlands stelletje en een Belg) kwamen we via een zipline aan in Treehouse nummer 7, ons nieuwe onderkomen. We wisten niet wat we moesten verwachten, maar dit was echt geweldig!! Heel ruim en schoon, een prachtig uitzicht en zonne-energie waardoor we een koelkast en heet water hadden. Er werd drie keer per dag voor ons gekookt in een nabij gelegen hutje, het eten werd via de ziplines bij ons aan tafel gebracht! Het was eigenlijk heel gezellig in ons boomhutje en 's avonds hebben we allerlei spelletjes gedaan totdat het te donker werd.

Om 6 uur 's ochtends was iedereen alweer op, want dit is het beste tijdstip om gibbons te spotten! We zaten stilletjes te genieten van alle jungle geluiden, toen de gibbons opeens gingen 'zingen'. Dit is iets heel bijzonders dat ze elke ochtend een kwartiertje doen, waardoor je de kans hebt om te ontdekken waar ze zitten. En ja hoor, met behulp van de gids zagen we heel in de verte wat takken bewegen en later ook een paar gibbons overspringen! Later op de dag hebben we ze zelfs weer gezien, dus we hebben echt geluk gehad

We hebben eigenlijk de hele dag het regenwoud verkend, waarbij er nog aardig wat gelopen moest worden. Met de ziplines kun je heerlijk hard naar beneden, maar de weg naar boven is meestal een steile trap! Aan het eind van de dag waren we helemaal versleten, maar wat een energie krijg je van een regendouche met uitzicht over de jungle (zie foto's)!!

De tweede nacht was helaas iets minder rustgevend, want een groepje muizen had besloten om onze hut te gaan verkennen! Ik ben al niet zo'n held met die beesten, dus liggend op de vloer in het pikkedonker met allerlei trippelende muizenvoetjes om ons heen was geen groot succes

Gelukkig viel het verder wel mee met de beesten, behalve de gebruikelijke hordes muggen, hebben we alleen een grote spin en wat wespenoverlast gehad. In een andere boomhut hebben ze een grote boa gesignaleerd in een nabijgelegen boom, maar dat is ons gelukkig bespaard gebleven.

Qua lichamelijke conditie gaat het nu weer redelijk, de eerste 2 weken hebben wel al hun tol geeist qua muggenbeten, mierenbeten, wondjes, blauwe plekken en blaren, maar de buikgriep is helemaal hersteld. Na m'n laatste blog was Sigrid's ellende namelijk op mij overgesprongen en lag ik twee dagen ziek op bed, maar gelukkig was dat net voor de Gibbon Experience weer verdwenen!

We gaan nu een lastige route tegemoet dwars door noord-Laos richting Sapa, een bergdorp in noord-Vietnam. Deze route wordt niet vaak gebruikt en niemand hier in Laos kan ons iets vertellen over de bustijden, uberhaubt is er erg weinig bekend. Morgen om 8 uur vertrekt er in ieder geval een bus naar Oudomxai en dat is al een stuk in de goede richting, daarna zien we weer verder!

Sabaidee!

ps. ik heb een twee superleuke video's van de boomhut en het ziplinen, maar het uploaden is nog niet gelukt, hopelijk over een paar dagen meer geluk!

Onze eerste stappen in Laos..

Hoi allemaal

Bedankt voor alle berichtjes op deze site en via andere wegen, superleuk om wat uit Nederland te horen! Gelukkig wordt het bij jullie nu ook wat lekkerder weer heb ik begrepen, maar zo warm als hier zal het voorlopig niet worden... tot nu toe elke dag 36 graden! Het was wel even wennen na de 15-20 graden die we in Hongkong gewend waren, vooral in Bangkok was het drukkend warm: ik dacht altijd lekker af te koelen onder een koude douche, maar na het aankleden liep het zweet alweer over m'n rug.

Eergisteren was hier trouwens een tropische regenstorm, waardoor ons gezellige restaurantje binnen een paar minuten totaal weggewaaid en -geregend was en de straten pikdonker waren door een electriciteitsstooring!

Maar laat ik bij het begin beginnen... Na een uurtje of 14 in de slaaptrein uit Bangkok(waarvan ruim 10 geslapen) kwamen we aan bij een grensplaatsje van Thailand, Laos heeft namelijk geen treinrails. Er kwam nog aardig wat bij kijken om uiteindelijk in Vientiane te komen: een tuktuk-ritje naar de Thaise grens, vervolgens een bus naar de grens met Laos, een hoop administratief gedoe voor ons 'visa on arrival' en als daarna nog een kwartiertje met een minibusje. Aardig vergaard kwamen we uiteindelijk toch aan in Vientiane en merkten we meteen dat Laos een heel relaxt land is: je verwacht toch een drukke hoofdstad, maar het was een heel rustiek plaatsje waar weinig te beleven valt.Wel leuk waren de vele boulangerieen en patisserieen die de stad rijk is vanwege het Franse koloniale verleden! Dus na een lekker 'petit dejeuner' konden we de volgende dag op weg naar Vang Vieng.

De busrit duurde was lekker hobbelig door de enorme kuilen in de weg en halverwege stonden we stil met een kapotte motor. Uiteindelijk werden we het laatste stuk in een propvol minibusje, met de tassen op angstaanjagende wijze op het dak gebonden, naar Vang Vieng gebracht. Wat een wereld van verschil met het rustige Vientiane! Het is centrum is een soort Westerse nederzetting en wordt bevolkt door hordes dronken toeristen. Het ritme was eigenlijk voor iedereen hetzelfde: uitslapen, feesten bij de rivier tot 18 uur, dan verder slapen/hamburgers eten/Family Guy kijken in een restaurantje (met alleen maar ligbanken en TV's) en dan rond een uur of 22 naar de Smile-bar of Bucket Bar

.Uiteraard gaat dit gepaard met veel Beerlao (het lokaal gebrouwen bier in flessen van 650 ml voor ongeveer een euro) en buckets (plastic emmertjes met daarin de lokaal gebrouwen whiskey, cola en heel veel ijsblokjes voor ongeveer 0-3 euro). We deden natuurlijk vrolijk mee en zwommen al gauw door de rivier van de ene bar naar de andere!

Aan het eind van een middag aan de rivier kwamen m'n dokterskills nog goed van pas, toen er een meisje met een overdosis drugs keihard viel en niet meer aanspreekbaar was. Niemand was echt in staat om te helpen, dus heb ik haar samen met een Canadese EHBO'er nagekeken. Gelukkig kwam ze snel weer bij bewustzijn, maar ze had 2 tanden verloren en een totaal gescheurde lip. Dus wij met haar in een tuktuk naar het ziekenhuis, want die lip moest echt gehecht worden! We zijn geloof ik zo'n 4 uur bezig geweest, maar uiteindelijk hebben we haar bij een vriend kunnen droppen om haar roes uit te slapen. De Canadees was erg trots op het feit dat hij samen met een dokter 'iemands leven gered had', hahaha, dus we hadden iets te vieren die avond!

Misschien hebben we het wel iets te goed gevierd, want de volgende dag zaten we met een gigantische kater in het busje richting Luang Prabang, haha! De weg was heerlijk hobbelig en het grootste gedeelte van de reis bestond uit haarspeldbochten waar onze chauffeur knetterhard doorheen reed, maar aan alle ellende komt een einde, dus uiteindelijk zaten we heerlijk met een fruitshake en een koel windje aan de rivier! We zitten nu nog steeds in Luang Prabang, maar hebben gisteren een nachtje in een afgelegen bergdorpje geslapen. Super leuk: samen met een lokale gids mountainbiken en trekken door het bos en platteland, maar helaas had het noodlot die ochtend toegeslagen en hadden we allebei een buikgriepje. Sieg wat heftiger dan mij, dus die heeft de hele tocht op een lege maag volbracht, super knap! Het dorpje bestond uit 88 gezinnen die van de lokale landbouw leefden, en had geen electriciteit en geen echte wc (heel fijn als je aan de diarree bent

) We sliepen in een klein hutje op de houten grond, net zoals de bevolking, en ze hebben heerlijk voor ons gekookt! Onze gids heeft vanalles uitgelegd over de manier van leven op het platteland van Laos, de natuur encultuur en hetboeddhisme, dus dat was super interessant. Gelukkig was de terugweg vandaag wat korter en waren we voor de ergste hitte alweer thuis!!

Met mij gaat het nu alweer veel beter, maar Sieg is voorlopig nog innig bevriend met de WC! Voorlopig gaan we ons streng aan de hygiene-regels houden, want we geven ons heerlijke barbeque/gourmet/kookpot avondje van de avondervoorde schuld van deze maagdarm-problematiek

Als Sigrid opknapt zullen we vanavond waarschijnlijk weer in de bowlingbaan te bekennen zijn, de place to be hier in Luang Prabang! Het is een heerlijk ongezellige hal met tl-verlichting en geen muziek, maar je vindt er alle jongeren uit de stad 's avonds na half 12 omdat er voor de cafe's een avondklok geldt. Morgen gaan we met een scootertje de omgeving verder verkennen en daarna gaan we in 2 dagen de Mekong overvaren op naar de Gibbonexperience! Daarover de volgende keer meer

Sabaidee!!

Rich & famous in Hongkong...

Hello allemaal,

Onze eerste dagen in Azie zitten er helaas alweer op, maar we hebben al zo ontzettend veel meegemaakt!! Na zo'n 24 uur reizen kwamen we aan in Hongkong en werden we door de bus afgezet bij ons guesthouse midden in Kowloon (een mega-drukke Chinese wijk vol met mensen, goedkope neonborden, wankele flatgebouwen en vreemde etensgeuren). Onze kamer was wel Spartaans te noemen (met keiharde bedden en een douche recht boven de wc-pot die alleen de ijskoude stand kende), maar wat was het lekker om even helemaal languit te kunnen liggen! Al snel hadden we weer honger, dus gingen we de straat op. Echt overal waren eetkraampjes en het werd duidelijk dat de Chinezen alles, maar dan ook echt alles, als voedsel zien! Gefrituurde eendenkoppen hangen trots vooraan in de etalage en de meeste winkeltjes hebben rijen vol glazen potten met daarin gerookte varkensoren en allerlei andere dingen die ik normaal aan m'n hond zou voeren. De geur hiervan is niet te omschrijven, maar onze honger was wel meteen verdwenen

De volgende dag zaten we op de 'Star Ferry' richting Hongkong-island, even weg uit de drukte en op naar een prachtige skyline met veel wolkenkrabbers en luxe winkelcentra. Maar ook hier speelt het eten een grote rol, dus zaten de smalle steegjes met marktkraampjes en kleine eetzaakjes rond lunchtijd bomvol met zakenmannen, strak in het pak aan plastic tafeltjes. Op straat stonden emmers vol verse vis en kleine dieren die ter plaatse geslacht en bereid worden, best een bizar tafereel! We kwamen zelf terecht in een klein theehuisje om de beroemde Dim Sum, een soort Chinese tapas, te proberen en onze eetstokjes-skills verder te verfijnen (de obers renden hierbij vooral in het rond met een grote theepot om iedereens kopje gevuld te houden). Hierna hebben we wat rust opgezocht in de mooie stadsparken van Hongkong en 's avonds zijn we de kroegen in SoHo onveilig gaan maken. Dit was een groot succes en dus lagen we pas 5.45 op bed, maar bikkels als we zijn wilden we toch erg graag naar de Tai Chi les die elke ochtend op de pier werd gegeven. Dus een ruim uur later stonden we met een flesje water en een croissantje al in de metro, om vervolgens rond half tien 's ochtends weer in bed te ploffen

Maar nu even verder over dat 'rich & famous'... Het begon allemaal op de Avenue of Stars, waar we samen met honderden Chinese toeristen de lasershow over de skyline bewonderden. Toen Sieg even naar het toilet ging, kwam er plotseling en een Chinees naast me staan zodat zijn vriend een foto van ons kon maken, waarna hij razendsnel verdween. Maar als er een schaap over de dam is... Opeens kregen de anderen ook wat meer lef en toen Sigrid 5 minuten later terug kwam, stond het vol met Chinezen die met ons op de foto wilden omdat we zo blank en beautiful waren

We zijn natuurlijk wat gewend na ons beruchte televisie-optreden in Thailand, maar dit waren duidelijk onze '15 minutes of fame' haha!

Rijk zijn we er helaas niet van geworden, dus gingen we met de ferry naar Macau: een ministaatje ten westen van Hongkong, beter bekend als het Las Vegas van het oosten! Uiteindelijk belandden we in The Venetian, een hotel/casino met een oppervlakte van 980.000 m2 en een waarde van 2.5 miljard!! Het was echt een surrealistische wereld met onder andere een gigantisch winkelcentrum in de stijl van Venetie, en dan natuurlijk inclusief echte kanalen en gondels die je door het winkelcentrum vervoeren. Het casino zelf was ook gigantisch en er werd ontzettend met geld gesmeten, dus zochten wij de goedkoopste roulette tafel uit om ook een gokje te wagen... en niet zonder succes! Uiteindelijk verlieten we lachend de tafel met 1000 HK dollar (ongeveer 100 euro), voor de anderen aan tafel een schijntje maar voor ons een vermogen! We hadden in onze overwinningsroes de tijd niet in de gaten gehouden en om de laatste ferry te halen was wat ren- en vliegwerk nodig (de taxi reed als een vrouw en moest ons briefje van 1000 ergens anders gaan omruilen, waardoor we als allerlaatste door de douane heen vlogen), maar dat mocht de pret niet drukken!

Het laatste middagje hebben we doorgebracht op een klein eilandje Lamma, in een vissersdorpje waar de tijd lijkt stil te staan, en daarna zijn we met een Airbus 380 (jaja, een dubbeldeks!) naar Bangkok gevlogen. Het voelt hier weer als thuiskomen, maar vanavond gaan we almet de slaaptrein naar Vientiane om onze reis in Laos te vervolgen

Veel liefs!