Hoi allemaal

Bedankt voor alle berichtjes op deze site en via andere wegen, superleuk om wat uit Nederland te horen! Gelukkig wordt het bij jullie nu ook wat lekkerder weer heb ik begrepen, maar zo warm als hier zal het voorlopig niet worden... tot nu toe elke dag 36 graden! Het was wel even wennen na de 15-20 graden die we in Hongkong gewend waren, vooral in Bangkok was het drukkend warm: ik dacht altijd lekker af te koelen onder een koude douche, maar na het aankleden liep het zweet alweer over m'n rug.

Eergisteren was hier trouwens een tropische regenstorm, waardoor ons gezellige restaurantje binnen een paar minuten totaal weggewaaid en -geregend was en de straten pikdonker waren door een electriciteitsstooring!

Maar laat ik bij het begin beginnen... Na een uurtje of 14 in de slaaptrein uit Bangkok(waarvan ruim 10 geslapen) kwamen we aan bij een grensplaatsje van Thailand, Laos heeft namelijk geen treinrails. Er kwam nog aardig wat bij kijken om uiteindelijk in Vientiane te komen: een tuktuk-ritje naar de Thaise grens, vervolgens een bus naar de grens met Laos, een hoop administratief gedoe voor ons 'visa on arrival' en als daarna nog een kwartiertje met een minibusje. Aardig vergaard kwamen we uiteindelijk toch aan in Vientiane en merkten we meteen dat Laos een heel relaxt land is: je verwacht toch een drukke hoofdstad, maar het was een heel rustiek plaatsje waar weinig te beleven valt.Wel leuk waren de vele boulangerieen en patisserieen die de stad rijk is vanwege het Franse koloniale verleden! Dus na een lekker 'petit dejeuner' konden we de volgende dag op weg naar Vang Vieng.

De busrit duurde was lekker hobbelig door de enorme kuilen in de weg en halverwege stonden we stil met een kapotte motor. Uiteindelijk werden we het laatste stuk in een propvol minibusje, met de tassen op angstaanjagende wijze op het dak gebonden, naar Vang Vieng gebracht. Wat een wereld van verschil met het rustige Vientiane! Het is centrum is een soort Westerse nederzetting en wordt bevolkt door hordes dronken toeristen. Het ritme was eigenlijk voor iedereen hetzelfde: uitslapen, feesten bij de rivier tot 18 uur, dan verder slapen/hamburgers eten/Family Guy kijken in een restaurantje (met alleen maar ligbanken en TV's) en dan rond een uur of 22 naar de Smile-bar of Bucket Bar

.Uiteraard gaat dit gepaard met veel Beerlao (het lokaal gebrouwen bier in flessen van 650 ml voor ongeveer een euro) en buckets (plastic emmertjes met daarin de lokaal gebrouwen whiskey, cola en heel veel ijsblokjes voor ongeveer 0-3 euro). We deden natuurlijk vrolijk mee en zwommen al gauw door de rivier van de ene bar naar de andere!

Aan het eind van een middag aan de rivier kwamen m'n dokterskills nog goed van pas, toen er een meisje met een overdosis drugs keihard viel en niet meer aanspreekbaar was. Niemand was echt in staat om te helpen, dus heb ik haar samen met een Canadese EHBO'er nagekeken. Gelukkig kwam ze snel weer bij bewustzijn, maar ze had 2 tanden verloren en een totaal gescheurde lip. Dus wij met haar in een tuktuk naar het ziekenhuis, want die lip moest echt gehecht worden! We zijn geloof ik zo'n 4 uur bezig geweest, maar uiteindelijk hebben we haar bij een vriend kunnen droppen om haar roes uit te slapen. De Canadees was erg trots op het feit dat hij samen met een dokter 'iemands leven gered had', hahaha, dus we hadden iets te vieren die avond!

Misschien hebben we het wel iets te goed gevierd, want de volgende dag zaten we met een gigantische kater in het busje richting Luang Prabang, haha! De weg was heerlijk hobbelig en het grootste gedeelte van de reis bestond uit haarspeldbochten waar onze chauffeur knetterhard doorheen reed, maar aan alle ellende komt een einde, dus uiteindelijk zaten we heerlijk met een fruitshake en een koel windje aan de rivier! We zitten nu nog steeds in Luang Prabang, maar hebben gisteren een nachtje in een afgelegen bergdorpje geslapen. Super leuk: samen met een lokale gids mountainbiken en trekken door het bos en platteland, maar helaas had het noodlot die ochtend toegeslagen en hadden we allebei een buikgriepje. Sieg wat heftiger dan mij, dus die heeft de hele tocht op een lege maag volbracht, super knap! Het dorpje bestond uit 88 gezinnen die van de lokale landbouw leefden, en had geen electriciteit en geen echte wc (heel fijn als je aan de diarree bent

) We sliepen in een klein hutje op de houten grond, net zoals de bevolking, en ze hebben heerlijk voor ons gekookt! Onze gids heeft vanalles uitgelegd over de manier van leven op het platteland van Laos, de natuur encultuur en hetboeddhisme, dus dat was super interessant. Gelukkig was de terugweg vandaag wat korter en waren we voor de ergste hitte alweer thuis!!

Met mij gaat het nu alweer veel beter, maar Sieg is voorlopig nog innig bevriend met de WC! Voorlopig gaan we ons streng aan de hygiene-regels houden, want we geven ons heerlijke barbeque/gourmet/kookpot avondje van de avondervoorde schuld van deze maagdarm-problematiek

Als Sigrid opknapt zullen we vanavond waarschijnlijk weer in de bowlingbaan te bekennen zijn, de place to be hier in Luang Prabang! Het is een heerlijk ongezellige hal met tl-verlichting en geen muziek, maar je vindt er alle jongeren uit de stad 's avonds na half 12 omdat er voor de cafe's een avondklok geldt. Morgen gaan we met een scootertje de omgeving verder verkennen en daarna gaan we in 2 dagen de Mekong overvaren op naar de Gibbonexperience! Daarover de volgende keer meer

Sabaidee!!